Shpërthimi Kambrian – shpërthimi më i madh i biodiversitetit në Tokë, kur shumëllojshmëria e gjallesave u rrit në mënyrë eksponenciale, sapo po përfundonte. Bimët dhe kafshët tokësore nuk kishin evoluar ende, kështu që toka ishte ende djerrë, por oqeanet mbusheshin me jetë. Artropodët e hershëm, jovertebrorë me ekzoskelete të fortë, po bëheshin grabitqarë të egër.

Tani takoni kafshët e tmerrshme që hëngrën artropodët për mëngjes (dhe drekë dhe darkë). Paleontologët që punojnë në Peary Land, skaji më verior i Grenlandës, kanë gjetur fosile të një kafshe të jashtëzakonshme të panjohur më parë për shkencën: një krimb gjigant grabitqar, i pajisur me nofulla të mëdha, të cilin e quajtën Timorebestia, ose “bishë tmerri”.

Një nga 13 ekzemplarët e gjetur në vend kishte një artropod të vogël ende në një grykë shpelle; disa ekzemplarë të tjerë kishin artropodë në sistemin e tyre tretës, duke sugjeruar që Timorebestia ishte një nga grabitqarët më të hershëm në botë.Ndërsa fosilizimi ruan zakonisht kockat dhe shumë herë lëkurën, ekipi ishte në gjendje të nxirrte detaje shtesë rreth specieve duke përdorur një mikroanalizues të sondës elektronike (EPMA) për të hartuar në thelb nënshkrimet e karbonit të ruajtura në ekzemplarë. EPMA zbuloi pendë që përshkojnë pjesën më të madhe të gjatësisë së trupit, antena të gjata dhe madje edhe disa nga muskujt dhe sistemin nervor.

Timorebestia lidhet me krimbat e shigjetave të sotme, një grup kafshësh detare të njohura si “mishngrënëse”. Krimbat e shigjetave moderne janë shumë më të vegjël se bisha Kambriane, megjithatë, dhe kanë evoluar qime të jashtme me gjemba për të kapur prenë në vend të nofullave të frikshme të të afërmit të tyre të lashtë, duke i bërë ato disi më pak mbresëlënëse. Paleontologët ishin në gjendje të përcaktonin se Timorebestia ishte e lidhur me krimbat e shigjetës së sotme, të njohur gjithashtu si kaetognaths, pjesërisht sepse kafsha e lashtë ka një veçori anatomike unike për këtë grup.

Të gjithë kaetognathët kanë një strukturë të veçantë në pjesën e mesme të tyre që është pjesë e sistemit të tyre nervor. Ky i ashtuquajtur ganglion ventral luan një rol në ndjenjën e prekjes së kafshëve dhe në mënyrën se si ato lëvizin nëpër ujë. Ganglioni ventral i Timorebestia është veçanërisht i madh në lidhje me madhësinë e trupit të tij; së bashku me pendët e tij të zhvilluara mirë, çfarë na sugjeron se grabitqari i lashtë mund të ketë qenë një notar veçanërisht efikas dhe grabitqar i suksesshëm. Sidoqoftë, mbretërimi i bishës së terrorit nuk zgjati. Sipas një studimi të botuar në vitin 2023, Anomalocaris preferonte gjahun e butë, ashtu si Timorebestia, ndoshta një nga arsyet pse bisha e tmerrshme u zhduk nga të dhënat fosile.