Poezi nga Andi Meçaj

Poezi nga Andi Meçaj

NJË LULE NGRITI KRYE

Një lule lindi sot

tek një vajzë,

ajo qeshi dhe

seç tha ca fjalë,

ca fjalë të qeshura

dhe gazmore,

për një puthje malli

a dashuri njerëzore.

Një lule lindi

tek një djalë,

ishte i vogël, i pa faj,

në duar i mbinë

sytha të rinj,

në këmbë gjethe,

në flokë gonxhe,

nga trupi i dalin degë,

në këpucë rrënjët e forta

ia rrëmbejnë ecjen.

Një lule lindi sot

në rrugicën time,

jo në lulishte

apo baçe të komshiut,

ajo ngriti krye

derisa çau asfaltin,

mbiu e hodhi shtat

në mes të rrugës,

asaj rruge

që të gjithë

e quanim:

“Rruga e batakçinjve”.

KËNGË ME DIELL NË ATDHE

Dëgjohet kënga e zogjve,

i këndojnë pranverës

dhe dashurisë,

një ulërimë ngrihet

në ajër,

e rrëmbejnë vogëlushët,

fillojnë të lozin me të

si top,

dielli, balonë stërmadhe

shkrin nga lumturia,

djeg e nxeh fytyra të rinjsh

që puthen.

Nënë Evanthia mbledh kanaçe

dhe indiferencën e kalimtarëve,

qeni endacak pullali

u leh makinave

dhe dy policëve

që kundërmojnë raki,

gruaja e bukur

tregon shalët,

nën minifundin e padukshëm

fshihen gjithë sytë e botës.

Peshku koce

i quajtur Artur,

ankohet se

nuk pati kohë

të linte amanetet,

ndërsa rrjeta

e peshkatarit Anton,

e mbërtheu dhe e përplasi

në varkë.

Mariana është 40 vjeçe,

e ndarë,

ka shumë lekë

por asnjë dashuri,

pi ilaçe të mbajë në formë

mendtë e kokës,

Demua është 40 vjeç,

i pamartuar,

i papunë,

dy herë e kanë kthyer

nga Gjermania,

tenton të iki prapë,

të dashur nuk ka,

nuk ka kohë thotë

të ushqejë të tjerë

me iluzione boshe,

i mjafton vetja e tij.

KA PIRË DHE PO PUSHON PAK

Po fle një njeri,

mos e zgjoni,

ai ka pirë

dhe po pushon pak.

Koka i vjen rrotull,

kujtimet i vijnë rrotull,

bota i vjen rrotull,

shtrin dorën,

ndalon lodrën rrotulluese

ku ka hypur,

qan, ulërrin,

nuk do të zbresë

nga kali,

dëshiron edhe më shumë

xhiro,

mamaja e tërheq

me forcë,

e ngre në krahë

dhe ikin.

Para syve sheh Vefin,

prostitutën e lyer,

e zhgryer të lagjes,

kanë bërë seks atë ditë

me shi,

me një fjalë

ajo i bëri të tëra,

një 14 vjeçar

nuk ka si të dijë

nga ato punëra,

virgjërinë e bleu

shtrenjtë,

një triko leshi

dhe një palë xhinse

ishin një pasuri e tërë

në ato kohëra varfërie.

Plaga në ije,

i dhemb ende

kur është kohë e keqe,

ia bëri dhuratë

i forti i shkollës,

donin të dy

të njëjtën vajzë,

thika e tij si sharrë

iu ngul një mëngjes

me diell,

shpëtoi mirë,

të gjithë i thanë

se kish lindur me këmishë.

Gruaja me dy fëmijët

e braktisi,

pas 10 viteve martesë,

kish filluar të shpohej

me shiringë,

në fillim pinte mëngjeseve

me shokët e punës,

mbasdite me shokët e lagjes,

në darkë me Çimin,

parazitin e pallatit ku banonte,

nuk kish punuar kurrë

në jetën e tij,

vidhte dhe pinte.

E la dhe vetë punën,

pinte dhe vetëm pinte,

pinte dhe lekët e bukës,

rrihte gruan

se nuk i jepte lekë

për drogë,

pas ca vitesh,

e shoqja iku në Itali

me fëmijët,

u martua me një italian,

fëmijët u rritën,

mbaruan universitetin,

u martuan.

Përpara syve i shfaqet

një plak,

plak nuk është,

rreth 60 vjeç,

me dhëmbë të rënë,

me flokë të gjatë,

të bardhë e të palarë

dhe mjekër të madhe,

rroba të vjetra,

të pista,

mbledh kanaçe, plastikë

dhe çdo gjë

që mund të shitet,

nxjerr sa për një

krodhe bukë

dhe për të pirë,

por kur pi

do të bëhet tapë,

të dehet i gjithi,

të harrojë dhimbjet

e shpirtit,

por shpirti i tij

nuk dehet asnjëherë,

e mundon edhe

më shumë

e nuk bëhet xurxull

kurrë,

ia kujton gjithnjë

e gjithnjë

plagët e tij.

Po fle një njeri,

mos e zgjoni,

ai ka pirë

dhe po pushon pak.

Mars 2024