Në vitin 1937, Walt Disney publikoi filmin e tij të parë të animuar me metrazh të gjatë, “Borëbardha dhe Shtatë Xhuxhët”. Ky film shënoi një pikë kthese në historinë e kinematografisë, por në Mbretërinë e Bashkuar u përball me sfida të papritura nga ana e censurës filmike.
Kur “Borëbardha dhe Shtatë Xhuxhët” u paraqit për vlerësim në British Board of Film Censors (BBFC), u prit me shqetësim për disa skena që konsideroheshin të frikshme për fëmijët. Skena si ajo ku Borëbardha humbet në pyllin e errët dhe transformimi i Mbretëreshës së Keqe në shtrigë u panë si potencialisht traumatike për audiencën e re. Për pasojë, BBFC i dha filmit një certifikatë “A”, që nënkuptonte se fëmijët nën 16 vjeç mund ta shihnin vetëm të shoqëruar nga një i rritur. Kjo ishte e pazakontë për një film të animuar të asaj kohe dhe shkaktoi diskutime të gjera.
Revista britanike “Picturegoer” publikoi një artikull më 26 shkurt 1938, ku redaktori i drejtohej personalisht Walt Disney-t, duke shprehur habinë për vendimin e censurës dhe duke sugjeruar që skenat e frikshme të shmangeshin në produksionet e ardhshme. Ai vuri në dukje se, ndonëse filmi ishte i admirueshëm, prania e elementeve si fantazmat dhe shtrigat mund të shkaktonte makthe te fëmijët.
Pavarësisht këtyre sfidave, “Borëbardha dhe Shtatë Xhuxhët” pati një sukses të jashtëzakonshëm në Mbretërinë e Bashkuar dhe globalisht. Filmi u vlerësua për inovacionin e tij teknik dhe aftësinë për të prekur emocionalisht audiencën, duke dëshmuar se edhe një film i animuar mund të kishte ndikim të thellë te shikuesit e të gjitha moshave.
Ky episod nënvizon tensionin mes vizionit artistik dhe shqetësimeve të censurës në atë kohë, si dhe sfidat me të cilat u përball Disney në sjelljen e historive të tij novatore në audiencën ndërkombëtare.