“E vjellë” – Poezi nga Mimoza Marjanaku

“E vjellë” – Poezi nga Mimoza Marjanaku

“E vjellë”

Hija ime

e stërzgjatur

që më vjen pas,

nuk jam unë.

Kurrësesi!

Ajo gjë e zezë,

pa shpirt,

është vizatim

nga një amator.

Ose,

dikur

kam qenë një hije,

ose

dikur

kam dëbuar një hije,

ose dikur

ke qenë ish-pjesë imja,

e keqe,

që trupi e ka vjellë

100-200 cm larg.

Më shumë s’ka mundur.

Unë jam e bardhë,

e paqtë,

e butë.

Ti nuk ka se si të jesh unë.

Ti je

e paturp,

e paskrupullt,

e pacipë.

Lejon të të shkelin,

të të fyejnë,

të të tallin –

dhe kur mendoj që unë kam qarë për ty…

Po të fal pa ankand.

Le të të marrë kushdo

që të dërgoi te unë.

M. M 05/06/2025