ZONJË E PAPUNË

Zonjë e papunë,
zonjë kokëulur,
kur ecën në trotuar
nuk të njeh askush,
nuk të sheh kurrkush,
nuk të flet dikush.
Zonjë e rrobave të hirta,
e njollave të pista,
e flokëve të thinjura,
e këpucëve të shqyera,
e rrugëve indiferente,
merre diellin fute në qeskë,
merri retë hidhi në trastë,
merri vështrimet e ftohta të kalimtarëve,
çojua fëmijëve për bukë,
merre pagën e zyrtarit shpierja
shtëpisë të hajë,
merre zarfin nën tavolinë,
e shlyej borxhet tek kasapi,
tek perimtorja, tek duhantorja.

Merre dhe këtë rrugicë,
këtë pallat, këtë supermarket,
këta kalimtarë që ecin me duar
dhe sy nëpër xhepa,
mos t’i shohësh ti
dhe i ha.

***

AI QË NUK BESON

Duhet ta zbresim atë njeri,
ai nuk beson,
se ka njerëz që vrasin njerëz,
se ka njerëz që torturojnë njerëz,
se ka njerëz që mashtrojnë njerëz.
Pra, ta ulim sa më shpejtë
nga atje lart ku rri,
besimi i tij na dëmton,
besimi i tij s’është besimi ynë,
prandaj, le ta marrim prej lartësive,
ta izolojmë, ta fusim në një dhomë,
me katër mure, dritaret nuk i duhen,
dritaret tregojnë të vërteta,
të vërtetat dëmtojnë shëndetin.

Sa më shpejtë, poshtë ai,
ai që nuk beson.

***

ZHGUALLI

Më prit o njeri,
përse?, për çfarë?
Dua shoqëri,
dua të llafosemi,
dua të pijmë,
dua të të bëj mik,
nëse pranon sigurisht.
Edhe unë atë dua,
por nuk më lë zhgualli
që mbaj në shpinë.
Ai jam unë,
sa dal për punë,
për ndonjë dashnore,
për ndonjë zbavitje të lehtë,
kthehem vrap në zhguall,
tek gruaja ime dhe fëmijët.
E di si ia kam vënë emrin?
Jo, nuk e di or mik.
Zhgualli im quhet kërmill,
kërmilli i zhguallit të hirtë,
kështu më thërrasin të gjithë,
por unë qesh me ta,
që nuk dallojnë dot zhguallin
që zvarrisin tërë jetën.

***

YLL JE

Yll je o shpirt,
shpirti im i bukur, ti,
ti më afrohesh e largohesh
si flutur,
si flutur më ulesh në flokë,
nëpër flokët e mia kalon gishtat,
gishtat e tu aq të butë si re,
retë na buzëqeshin, na urojnë,
urim është edhe cicërima e pemëve,
luleve dhe zogjve,
zogjtë e mi janë mbi supet e tu,
zogjtë e mi të puthin buzët,
buzë qershie dhe mjalti,
mjaltë nga fshati ynë,
yni është dhe ky që po vjen,
vjen e vjen djali ynë,
i yni është edhe ecja
edhe rrëzimi i tij,
e tija është
edhe qeshja,
edhe përqafimi,
edhe puthja,
edhe kafshimi,
kafshimi nga ngrënia
e dhëmbëve,
ato dhëmbë që mezi i presim
të dalin,
teksa rrimë zgjuar natën
e të nanurisim.