Botanistët kanë rritur një specie pemësh të humbur prej kohësh nga një farë 1000-vjeçare e gjetur në një shpellë në shkretëtirën e Judesë në vitet 1980.

Studiuesit e përfshirë në projekt thonë se besojnë se speciet e pemëve, të cilat mendohet se janë zhdukur sot, mund të kenë qenë burimi i një balsami shërues të përmendur në Bibël dhe tekste të tjera të lashta.

E zbuluar gjatë një gërmimi arkeologjik në rajonin e poshtëm Wadi el-Makkuk në veri të Jerusalemit, fara e lashtë u përcaktua të ishte në gjendje të pacenuar. Por shkencëtarët që kryen kërkimin e ri nuk ishin në gjendje të identifikonin llojin e pemës vetëm nga fara. Ekipi, i udhëhequr nga Dr. Sarah Sallon, një mjeke që themeloi Qendrën Kërkimore të Mjekësisë Natyrore Louis L. Borick në Qendrën Mjekësore Universitare Hadassah në Jerusalem, mbolli farën për të hetuar më tej.

Sallon tha se ishte e mundur që pema mund të ishte burimi i “tsorit” biblik, një ekstrakt bimor medicinal i lidhur me rajonin historik të Galaadit në veri të Detit të Vdekur në luginën e Jordanit Rift, një zonë malore dhe pyjore që kultivohej intensivisht dhe tani është pjesë e Jordanisë.

Gjetjet e ekipit, të përshkruara në një studim të botuar më 10 shtator në revistën Communications Biology, zbulojnë disa nga sekretet rreth origjinës së këtij ekzemplari enigmatik, të cilin Sallon e quajti “Sheba”.

Gjurmë gishtash gjenetike pa ndeshje

Për të mbirë ekzemplarin, bashkëautori i studimit Dr. Elaine Solowey, një studiuese në Qendrën për Bujqësi të Qëndrueshme në Institutin Arava për Studime Mjedisore në Izrael, përdori një proces të përsosur gjatë hulumtimit të mëparshëm të udhëhequr nga Sallon mbi farat e palmës 2000-vjeçare. Qasja përfshinte njomjen e farës misterioze të shkretëtirës së Judesë në ujë të përzier me hormone dhe plehra para se ta mbillnin në një vazo me tokë sterile.

“Rreth pesë javë e gjysmë më vonë, kjo farë e vogël filloi të mbinte,” tha Sallon.

Sallon ndau imazhe të pemës dhe gjetheve të saj me botanistët në mbarë botën. Një ekspert sugjeroi se i përkiste gjinisë Commiphora. Grupi përfshin rreth 200 lloje pemësh që gjenden kryesisht në Afrikë, Madagaskar dhe Gadishullin Arabik.

Sallon më pas ndau një mostër me bashkëautorin e studimit Dr. Andrea Weeks, një profesor i asociuar në departamentin e biologjisë në Universitetin George Mason në Fairfax, Virxhinia. Weeks renditi ADN-në e pemës, duke konfirmuar identifikimin paraprak. Megjithatë, mostra nuk përputhej me asnjë nga speciet e njohura Commiphora në bazën e të dhënave të saj.

Sipas studimit, me gjurmën e saj unike të gishtit gjenetik, specia e panjohur Commiphora ka shumë të ngjarë të përfaqësonte një lloj të zhdukur dikur vendas në rajonin përreth shkretëtirës së Judesë.

Megjithatë, pema, e cila tani është më shumë se 14 vjeç dhe pothuajse 3 metra e gjatë, as nuk ka lulëzuar as nuk ka dhënë fryt. Pa këto veçori më të identifikueshme, nuk është e mundur të identifikohen me siguri speciet e fshehta, shtoi studimi.

Pema biblike?

Bazuar në kërkimet historike, Sallon mendonte se pema mund të ishte burimi i asaj që tekstet e lashta nga rajoni, duke përfshirë Biblën, e përshkruajnë si “Balsami Judean” ose “Balsami i Galaadit” – një rrëshirë aromatike e përdorur për të bërë një parfum të lakmuar që eksportohej në të gjithë botën në atë kohë.

“Ne e mbollëm në vitin 2010 dhe tani është 2024. Pse pritëm kaq gjatë për të publikuar hulumtimin? Sepse doja të sigurohesha nëse do të ishte Balsami Jude. Dhe si do ta dija përfundimisht këtë? Duke e nuhatur atë”, tha Sallon.

Megjithatë, pema, e cila lidhet me pemën e mirrës që është e famshme për rrëshirën e saj, nuk lëshonte kurrë asnjë lloj arome. Pasi bima ishte më e pjekur rreth moshës 3 vjeçare, ekipi kreu një analizë fitokimike në rrëshirën, gjethet dhe degët e saj për të testuar për komponime aromatike, të tilla si ato që gjenden në mirrë. Megjithatë, nuk kishte asnjë, tha Sallon. Në vend të kësaj, ekipi zbuloi disa komponime të njohura për përdorimin e tyre medicinal, duke përfshirë “guggulterols”, të cilat janë identifikuar nga rrëshira e specieve të pemëve përkatëse Commiphora wightii se kanë veti potenciale kundër kancerit, vuri në dukje studimi.

“Bazuar në të gjitha këto gjëra, nuk është balsami jude, është një kushëri i ngushtë i tij dhe një nga Commiphora jo-aromatike që është një arkë thesari me përbërje medicinale,” tha ajo.

Për shkak të pranisë së këtyre përbërësve shërues, Sallon dhe kolegët e saj arritën në përfundimin se pema mund të ketë qenë burimi i një balsami medicinal të njohur si tsori që përmendet edhe në tekstet historike.

Farërat me një jetëgjatësi kaq të jashtëzakonshme janë të rralla, sipas Dr. Louise Colville, udhëheqëse e vjetër kërkimore në biologjinë e farërave dhe stresit në Kopshtet Botanik Mbretëror, Kew, në Londër.

“Ajo që është befasuese në këtë histori është se ishte vetëm një farë e vetme dhe të jesh në gjendje të kesh një shans që ajo të mbijë është jashtëzakonisht fat,” tha ajo./ CNN