“SOT ËSHTË PASHKË”

Kthehem gjithmonë

në shtëpinë e vjetër.

Aty

është ende dhoma ime –

Komodina,

mbi të

një kané e një gotë

në një çentro të bardhë,

në anë te krevatit

me ballca druri ,

ku dremit

kukulla,

shoqja ime e fëminisë,

mbi jastëkun me dantella

nga paja e nënës.

Në oborr,

kur linda unë,

babi

mbolli një kumbull.

Ajo më priti

me dashuri peme,

me erë toke

e lule te bardha.

Aty

është kolibja e Bubit

që nuk nuhat më,

por kur më njeh,

gëzon si atëherë

kur ishim të vegjel.

Të gjithë

jemi rritur në këtë shtëpi;

vetëm mami ka mbetur nuse,

e babi dhëndër…

si atëherë

kur unë vizatoja

ne faqen e fundit te Abetares

veten nuse

dhe dhëndër,

një djale

që kisha parë në ëndërr.

…SOT ËSHTË PASHKË.

M.M 19 / 04/2025